W miarę jak projekty produktów stają się większe i bardziej złożone, wymagają więcej zasobów obliczeniowych. Dowiedz się, w jaki sposób zoptymalizować wydajność przy pracy z dużymi zespołami w programie Autodesk Inventor.
Zespoły programu Inventor mogą mieć aż 50 000 wystąpień i 10 000 niepowtarzalnych części. Wystąpienie jest to kolejne wstawienie części lub podzespołu w zespole głównym. Dlatego, jeśli dla śruby zostanie ośmiokrotnie utworzony szyk, istnieć będzie osiem wystąpień i jedna unikalna część. Bardziej typowe duże zespoły zawierają 3000–5000 wystąpień z 1000–2000 części. Nie istnieje dokładna liczba definiująca „duży” zespół.
Informacja o liczbie wystąpień i liczbie niepowtarzalnych części dostępna jest po otwarciu pliku zespołu w prawym dolnym rogu programu Inventor.
Tryb Express stanowi metodę pracy z bardzo dużymi zespołami i radykalnie skraca czas otwierania pliku. Tryb Express usprawnia działanie, wczytując tylko obraz modelu i odpowiednie dane najwyższego poziomu.
Opcja Wczytaj ekspresowo zapewnia znacznie krótsze (3–5x) czasy otwierania dużych zespołów, ale niektóre polecenia są wtedy niedostępne. Jeśli w opcjach aplikacji zespołu zostanie włączona opcja Ekspresowo, rozszerzone dane wyświetlania są zapisywane w pliku zespołu najwyższego poziomu (.iam), plik zespołu zwiększa swoją pojemność kosztem szybszego wczytywania danych. Dzięki dodatkowym danym program Inventor może szybciej otwierać plik zespołu.
Ważne: W przypadku zapisywania dużego zespołu w trybie ekspresowym, a następnie wstawienia tego zespołu do nowego, tryb ekspresowy nie jest automatycznie włączany w nowym zespole.
Aby podczas tworzenia nowych zespołów uzyskać maksymalną wydajność trybu ekspresowego, włącz tryb ekspresowy przed wstawieniem podzespołów zawierających zapisane dane ekspresowe. Aby włączyć tryb ekspresowy, kliknij kartę Produktywność, a następnie z listy rozwijanej wybierz opcję Wczytaj ekspresowo. Zapisz zespół najwyższego poziomu, a następnie wstaw podzespoły.
Wystąpienie — jest to odniesienie do części lub podzespołu w zespole głównym.
Wydajność — prędkość, z jaką zadanie zostanie zakończone. Czas potrzebny do otwarcia pliku, utworzenia rzutu rysunkowego lub renderowania obrazu jest związany z wydajnością.
Pojemność to ilość pamięci wymagana do wykonania operacji. Pojemność wpływa na liczbę komponentów, jakich można efektywnie używać w zespole lub wyświetlać w widoku rysunku.
Poniżej opisano problemy związane z dużymi zespołami i procesy robocze, które mogą usprawnić pracę. Użyj tej tabeli w celu określenia obszarów zainteresowania. Następnie odszukaj informacji, aby uzyskać więcej szczegółów.
Pliki projektu
Pliki projektu służą do organizowania danych programu Inventor i określają położenie danych roboczych, szablonów, stylów i bibliotek.
Nigdy nie należy umieszczać obszaru roboczego w lokalizacji sieciowej. Jest on przeznaczony do używania na komputerach lokalnych. Wszystkie czynności należy wykonywać na plikach przechowywanych lokalnie i kopiować je z powrotem do sieci po zakończeniu pracy. W przeciwnym razie podczas zapisu wszystkich danych przez sieć ucierpi wydajność. Obszar roboczy powinien być określony jako lokalny dla każdego komputera użytkownika.
Nigdy nie należy definiować grupy roboczej ani położenia bibliotek, które odnoszą się do podfolderów obszaru roboczego lub innej grupy roboczej bądź biblioteki.
Przykładowo:
Jeśli grupa robocza lub lokalizacja biblioteki jest podfolderem innego zdefiniowanego położenia, jej ścieżka w programie Inventor zostanie podświetlona w kolorze czerwonym. Nadal można zapisać plik projektu. Jest to ostrzeżenie, że położenie nie zapewnia najbardziej efektywnej struktury plików.
Im mniej ścieżek przeszukiwania grupy roboczej tym lepiej. Mniejsza liczba ścieżek wyszukiwania zapewnia szybsze wyszukiwanie plików. Należy używać płaskiej struktury zespołu. Przykładowo: jeśli plik zespołu znajduje się w folderze, należy umieścić wszystkie pliki .idws dla tego pliku .iam w tym samym folderze. W podfolderze należy umieścić wszystkie komponenty w .iam. Program Inventor do lokalizowania potrzebnych komponentów używa ustawienia Ścieżka podfolderu. Jeśli nie można określić położenia komponentów natychmiast, kontynuowane ich wyszukiwania ma negatywny wpływ na wydajność.
Opcje aplikacji
W poniższej tabeli zawarto zalecane opcje aplikacji, które mają wpływ na wydajność pracy z zespołem. Dostęp do okna Plik/Opcje.
Karta Kolory
Wyświetlanie
Karta Sprzęt
Karta Rysunek
Karta Notatnik
Karta Szkic
Karta Zespół
Rozwiązywanie wszystkich błędów wiązań
Upewnij się, że wszystkie błędy związane z wiązaniami zostały usunięte. Otwórz najpierw WSZYSTKIE podzespoły i rozwiąż występujące w nich problemy. Następnie otwórz główny zespół i zajmij się wszelkimi błędami. W dużych zespołach próby rozwiązywania błędów wiązań w podzespołach niższego rzędu są czasochłonne.
Geometria konstrukcyjna
Wyłącz widoczność niepotrzebnych płaszczyzn konstrukcyjnych, osi i punktów. Widoczność zbyt wielu elementów konstrukcyjnych w zespole może mieć wpływ na wydajność. Aby szybko wyłączyć całą geometrię konstrukcyjną, użyj opcji Widok > Widoczność obiektów.
Złożone elementy
Ustandaryzuj liczbę szczegółów wymaganych do zakończenia projektu. Czasami niewielkie komponenty zawierają wyjątkowo dużo szczegółów w zespole najwyższego poziomu. Standaryzacja przy użyciu mniejszej ilości szczegółów zwiększa wydajność i możliwości. Można tworzyć części, które wymagają wyższych poziomów szczegółu, gdy jest to konieczne. Zalecane jest ich tworzenie tylko wtedy, gdy część spełnia niektóre ustalone wcześniej wymagania. Następnie inżynierowie mogą modelować tylko elementy wymagane do ukończenia projektu.
Części w kształcie zwojów lub sprężyny mogą wymagać dużej ilości zasobów. Należy je zastąpić przy użyciu prostszych kształtów lub wyłączyć ich widoczność, szczególnie w rysunkach.
Podobnie nie zawsze jest konieczne wyświetlanie ze wszystkimi szczegółami zakupionych części, takich jak standardowe komponenty (silniki, siłowniki) pobierane z zewnątrz i wstawiane do zespołu. Zazwyczaj wewnętrzny projekt czy szczegóły kupionych komponentów nie są niezbędne do ukończenia projektu.
Obsługa błędów
Ostrzeżenia — program Inventor wyświetla ostrzeżenia, jeśli wystąpił problem.
Używając programu Design oraz Doktora szkicu, należy podejmować próby usunięcia ostrzeżeń z zespołu przed jego integracją do projektów produkcyjnych. Brakujące odniesienia i błędy wiązań stanowią kluczowe ostrzeżenia i mają wpływ na wydajność programu Inventor. Można pracować z brakującymi częściami i nieprawidłowymi wiązaniami, jednak nie zaleca się pracy w takim trybie przez dłuższy czas. Program Inventor wykrywa, że element jest uszkodzony, przeprowadza kontrolę i aktualizuje go za każdym razem, gdy użytkownik wraca do tego pliku. Jeśli wszystkie błędy zostaną usunięte, praca z zespołami będzie bardziej przewidywalna, a wydajność wzrośnie.
Wyłączanie wszystkich adaptacji
Pozostawienie włączonych adaptacji może wydłużyć czas reakcji programu Inventor. Komponenty adaptacyjne są często sprawdzane pod kątem potrzeby ponownego przeliczenia. Dlatego po ukończeniu projektu należy wyłączyć adaptacje i włączyć je z powrotem, gdy konieczne będzie wprowadzenie zmian.
Części standardowe
W przypadku części standardowych, które się nie zmieniają, należy rozważyć umieszczenie ich w folderze biblioteki projektu. Program Inventor wyszukuje te części w inny sposób niż normalne części. Nie należy zmieniać nazwy istniejącego folderu biblioteki. Zmiana nazwy wymaga rozwiązania każdej części w bibliotece.
Wiązania zespołu
Należy w pełni wiązać lub unieruchamiać komponenty, które nie są przeznaczone do przesuwania w zespole. Wiązania zespołu wymagają wykonania obliczeń przez oprogramowanie. Jeśli w zespole istnieje wiele komponentów i każdy zawiera wiele wiązań zespołu, czas tych obliczeń staje się istotny.
Za pomocą reprezentacji poziomu szczegółu można zarządzać wczytywaniem komponentów do pamięci. Można także zarządzać zużyciem pamięci przez oprogramowanie. Reprezentacje poziomu szczegółu wyłączają komponenty w zespole (części lub podzespoły). Wyłączone komponenty nie są wczytywane do pamięci.
Używając reprezentacji poziomu szczegółu, podczas otwierania plików zespołu można wczytywać do pamięci tylko potrzebne komponenty.
Istnieją trzy metody tworzenia zastąpienia poziomu szczegółu:
W oknie Opcje aplikacji na karcie Rysunek należy włączyć aktualizacje w tle. Ta opcja powoduje wyświetlanie reprezentacji widoku, zanim zostanie on obliczony. Można kontynuować pracę na rysunku i wymiarować widok, podczas gdy trwają jego obliczenia.
Należy unikać stosowania lub zmniejszyć stopień wykorzystania nadpisań właściwości na poziomie krawędzi. (zamiana właściwości obiektu na rysunku, np. grubość linii, typ linii) Zamiast tego należy użyć nadpisań na poziomie elementu, bryły lub komponentu, jeżeli jest to tylko możliwe.
W oknie dialogowym Ustawienia dokumentu na karcie Rysunek:
Notatnik inżyniera jest przydatny w celu lepszego komunikowania zamiaru projektowego. Podczas tworzenia opisu zawierającego obraz, bitmapa jest osadzana w pliku .ipt lub .iam i zwiększa jego wielkość. Im większy rozmiar pliku, tym więcej jest używanych zasobów sprzętowych. Dlatego należy ograniczyć używanie opisów z obrazami, aby zminimalizować rozmiar pliku.
Notatnik inżyniera znajduje się również we własnym segmencie pamięci, który jest wczytywany tylko wtedy, gdy są dostępne opisy. W przypadku braku opisów ten segment nie jest wczytywany, dzięki czemu potrzebnych jest mniej zasobów systemowych.
W przypadku współdzielenia parametrów między częściami nie należy łączyć ich przy użyciu arkusza kalkulacyjnego programu Excel. Gdy plik Excel zmienia się, oprogramowanie nie może określić, których plików dotyczą zmiany, więc wymagane jest uaktualnienie wszystkich części. Wydajność w przypadku dużych zespołów spada. Zamiast tego należy skorzystać z polecenia Wyprowadź, aby połączyć parametry z częściami. W przypadku użycia tej metody oprogramowanie zaktualizuje tylko te pliki, których dotyczą zmiany.
Autor: PCC Polska
