Wykonanie analiza naprężeń projektowanej części lub złożenia pomaga dokonać ewaluacji projektu pod kątem działania elementu bez deformacji lub zerwania.
Analiza Metodą Elementów Skończonych pozwala na weryfikacje części i zespołu pod względem występujących naprężeń, odkształceń czy drgań własnych. Możemy znaleźć najlepsze rozwiązanie dla projektowanej części i zespołu, już na początku tworzenia produktu. Dzięki analizie można mieć pewność, że projektowane wyroby będą działać w sposób właściwy.
W analizie naprężeń występują dwa typy symulacji:
– analiza statyczna,
– analiza modalna (częstości drgań własnych, postacie drgań oraz wartości współczynników tłumienia).
Po stworzeniu symulacji oraz ustawieniu parametrów i warunków brzegowych program:
– tworzy przypadki obliczeniowe,
– wykonuje modelowanie geometryczne,
– automatycznie wykrywa kontakty,
– generuje siatkę ,
– wykonuje obliczenia dla każdego punktu danych.
Efektem symulacji jest graficzne przedstawienie wyników:
Inventor 2017 rozpoznaje szczegółowe cechy zespołów. Szczególnym przypadkiem są spoiny które pod obciążeniem zachowują się inaczej niż np. połączenia śrubowe. Program automatycznie je uwzględnia, a właściwości umieszcza w parametrach symulacji.
Połączenia spawane zaliczane są do listy elementów i są oceniane pod względem kontaktu oraz siatki. Dla spoin w których powierzchnia czołowa nie jest połączona, zaleca się użycia rodzaju kontaktu typu – separacja. W przypadku elementów konstrukcji stykających się ze sobą może zmienić ich sposób automatycznego połączenia. Kontakt automatyczny należy edytować i zmienić ręcznie. Okno ustawienia analizy naprężeń oraz przewodnik pomagają w tworzeniu prawidłowej symulacji. Przewodnik prowadzi po poszczególnych krokach tworzenia obliczeń oraz zawiera ich szczegółowy opis.
Typowy proces tworzenia analizy naprężeń:
1. Wstępna analiza przypadku – oszacowanie fizycznych zachowań koncepcyjnego modelu.
2. Przygotowanie analizy – definiowanie materiału oraz warunków brzegowych, sprecyzowanie kontaktów oraz wszystkich preferencji siatki.
3. Obliczenia – uruchomienie symulacji i wygenerowanie wyników.
4. Analiza wyników – przegląd i analiza wyników
5. Rewizja oczekiwań – czy rezultat jest zgodny z oczekiwaniami
TAK – analiza została wykonana prawidłowo
NIE – należy zmodyfikować dane wejściowe: redukować złożoność geometrii, usunąć wątpliwą geometrie, zmienić warunki brzegowe, zmienić typ symulacji, itp.
Autor: PCC Polska/Autodesk
